dag 13 donderdag 1 augustus 2013
Weer een prachtige Afrikaanse ochtend. Vroeg, prachtige zonsopkomst, iedereen lacht weer, de vogels fluiten allemaal hun prachtige liedjes, de bomen zingen in de wind, het ontbijt arriveert te laat volgens de Afrikaanse tijd, maar dat heb al lang niet meer door. De tijd staat stil en ik geniet van een van mijn laatste daagjes in Afrika.
Na het ontbijt stap ik samen met de groep in het busje, na een eindje rijden stappen we uit en na een mooie wandeling tussen de bananenbomen door komen we aan bij de plaats van bestemming. Een mooi stukje land vol bananenbomen, na wat 'handen en voeten communicatie' begrijpen we dat we een soort 'irrigatie systeem' gaan aanleggen. Zodat de regen niet weg stroomt, maar naar het land op stroomt. Om te zorgen dat het een mooie rechte geul zou worden, moesten we eerst bananen bladeren scheuren en daar een touw van maken. Na wat gehannes en gefreumel is dat voor elkaar. Aan het werk dan maar, pfoe. Hard werken. Het was behoorlijk warm en het zand was ongelofelijk hard. Maar niet piepen en lekker doorwerken, wat kletsen met de locals, genieten van het uitzicht en na een paar uurtjes hard werken waren we toch echt een behoorlijk eind op geschoten.
En daar was het busje dan ook alweer, terug naar de kerk, lunchen ennnn ons klaarmaken voor 'the big match'. voetballen! Tegen het voetbalteam van het schooltje. Vol goede moed stapte we het veld op, maar toen we onze tegenstanders, allemaal in voetbal tenue, maar zonder schoenen het veld op zagen rennen zakte de moed ons al in de schoenen.. De wedstrijd (nederlaag) begon, het waren allemaal nog jonge jochies, maar wauw wat waren ze snel. Ik verdedigde nummer 7 (vergeet ik nooit meer) en ik hoefde maar met mijn ogen te knipperen of hij stond aan de andere kant van het veld. Langs het veld het zo'n beetje de hele buurt zich verzameld om toe te kijken hoe de mzungu's liepen te klungelen op het veld. Uiteindelijk werd het 6-2 (die 2 doelpunten waren gescoord door sileys (de chauffeur) die bij ons meespeelde).
En toen we het veld afliepen besefte we ons ineens iets heel raars. Dat was het dan... Ons laatste echte werkdagje zat erop.. Dat was toch wel even heftig. We zijn klaar hier, we hebben hard gewerkt, maar laten de mensen hier toch weer achter met hun ellende terwijl wij over 3 dagen weer terug vliegen naar onze luxe in Nederland. Ik wil niet stoppen met helpen, ik wil door!
Met een dubbel gevoel kruipen we die avond vroeg in onze tentjes, nog geen tijd om te mokken, we gaan morgen nog lekker op safari
!
Na het ontbijt stap ik samen met de groep in het busje, na een eindje rijden stappen we uit en na een mooie wandeling tussen de bananenbomen door komen we aan bij de plaats van bestemming. Een mooi stukje land vol bananenbomen, na wat 'handen en voeten communicatie' begrijpen we dat we een soort 'irrigatie systeem' gaan aanleggen. Zodat de regen niet weg stroomt, maar naar het land op stroomt. Om te zorgen dat het een mooie rechte geul zou worden, moesten we eerst bananen bladeren scheuren en daar een touw van maken. Na wat gehannes en gefreumel is dat voor elkaar. Aan het werk dan maar, pfoe. Hard werken. Het was behoorlijk warm en het zand was ongelofelijk hard. Maar niet piepen en lekker doorwerken, wat kletsen met de locals, genieten van het uitzicht en na een paar uurtjes hard werken waren we toch echt een behoorlijk eind op geschoten.
En daar was het busje dan ook alweer, terug naar de kerk, lunchen ennnn ons klaarmaken voor 'the big match'. voetballen! Tegen het voetbalteam van het schooltje. Vol goede moed stapte we het veld op, maar toen we onze tegenstanders, allemaal in voetbal tenue, maar zonder schoenen het veld op zagen rennen zakte de moed ons al in de schoenen.. De wedstrijd (nederlaag) begon, het waren allemaal nog jonge jochies, maar wauw wat waren ze snel. Ik verdedigde nummer 7 (vergeet ik nooit meer) en ik hoefde maar met mijn ogen te knipperen of hij stond aan de andere kant van het veld. Langs het veld het zo'n beetje de hele buurt zich verzameld om toe te kijken hoe de mzungu's liepen te klungelen op het veld. Uiteindelijk werd het 6-2 (die 2 doelpunten waren gescoord door sileys (de chauffeur) die bij ons meespeelde).
En toen we het veld afliepen besefte we ons ineens iets heel raars. Dat was het dan... Ons laatste echte werkdagje zat erop.. Dat was toch wel even heftig. We zijn klaar hier, we hebben hard gewerkt, maar laten de mensen hier toch weer achter met hun ellende terwijl wij over 3 dagen weer terug vliegen naar onze luxe in Nederland. Ik wil niet stoppen met helpen, ik wil door!
Met een dubbel gevoel kruipen we die avond vroeg in onze tentjes, nog geen tijd om te mokken, we gaan morgen nog lekker op safari
Geen opmerkingen:
Een reactie posten