Ondanks de voor mij korte en slechte nacht. Is ook deze ochtend weer heerlijk. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zoveel heb genoten op een maandagmorgen om half 7.
Na een nacht waarin ik weinig heb geslapen rol ik om half 7 toch mijn bed maar uit. Kim komt net terug van de kinderen naar school brengen.
Oh wacht.. Kim Kim Kim. Wie is dat eigenlijk?
Ver van de grote weg, middenin de prachtige natuur woont Kim Vogel. Een Nederlandse vrouw die 8 jaar geleden voor het eerst in de parel van Afrika kwam. Na een jaar vrijwilligerswerk bij een schooltje, keerde ze niet terug naar Nederland. Maar ze bleef in Uganda, voor de 4 bijzondere kinderen die op haar pad waren gekomen: Frank, Saige, Babirye en Rosah. Allemaal mishandeld en verstoten, met een achtergrond vol ellende.
Het vrijwilligerskamertje werd veel te klein en Kim verhuisde naar een groter huis in de buurt van het schooltje.
Inmiddels gaan Frank en Saige naar de middelbare school; een kostschool omdat daar verreweg het beste onderwijs te vinden is. Babi en Rosah wonen nog bij kim maar gaan 6 dagen per week van 7 tot 6 naar school. En nu heeft Kim dus meer tijd om in haar projecten te steken. Ze runt een centrum voor ondervoede kinderen en daarbij heeft ze een stuk land (5 voetbalvelden groot) waar eten wordt verbouwd voor in haar 'kliniekje'. Op dit land werken de moeder van ondervoede kinderen, zodat zij ook wat bij verdienen.
Kim dus. En om kwart over 7 heb ik heerlijk de reusachtige afwas van de avond ervoor met haar staan doen. Zelden was de afwas doen zo leuk! Beetje kletsen over Uganda, de problemen, het goede leven en de verschillen. Als de afwas gedaan is neem ik rustig een 'bucket-shower' en ik moet er toch aan geloven.. De latrine. Laten we daar maar niet te diep op ingaan (letterlijk en figuurlijk).
Na het ontbijt om half 10 vertrekken we richting het land waar we hard aan het werk gaan. Mais kappen, huisje verven, bonen sorteren en pinda's doppen. De hele dag ploeteren in de Afrikaanse zon. Tussendoor rijden we naar de oma van Rosah voor een heerlijke Ugandese lunch. Met onze handen eten! Dat maakt de 'African experience' toch wel compleet hoor.
In het busje over de hobbelwegen terug naar Kim, wat spelen met Rosah en Babi, kijken hoe de zon ondergaat, wederom genieten van een heerlijke maaltijd. Iedereen is moe van deze eerste echte 'werkdag', dus we vertrekken allemaal al snel richting dromenland...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten